Από τον Εκδοτικό Οίκο "Εκδόσεις Σάκκουλα" (οδός Ιπποκράτους αριθ. 23, ΑΘΗΝΑ) κυκλοφόρησε ήδη από μηνών νέο βιβλίο μου, με τίτλο "Η αστική ευθύνη από τροχαία ατυχήματα. Ουσιαστικό και δικονομικό δίκαιο.(Νομολογία/Βιβλιογραφία-Νομικές Μελέτες)".

METΣΟΒΟΝ

(ΑΜΗΝΤΣΙΟΥ εις την Αρωμουνικήν[1])

(Ήκιστον αφιέρωμα εις την μίαν - την ωραιοτέραν - εκ των δύο πατρίδων μου)

**********************************

Πινδαϊκός εκπάγλου καλλονής οικισμός, εκμετρών αδιάσπαστον βίον τουλάχιστον πεντακοσίων ετών, εκτείνων τον μακρόν κορμόν του εις το πρανές των alouni, εκ του εκεί ναού του Προφήτου Ηλιού (αδιαψεύστου μάρτυρος της ιστορικής συνεχείας του ελληνισμού, από του ανεικονικού παγανιστικού πανθέου του, έως το χριστιανικόν τρισυπόστατον), άχρις του φαιοπρασίνου ρου του Μεσοβίτικου, του κυλίοντος άλλοτε ραθύμως (ώσπερ δαιμονιωδώς λαλών τέτιγξ), άλλοτε παιγνιωδώς και λικνιστικώς (ώσπερ ακκιζόμενον θήλυ εις  την ακμήν των Αφροδισίων ιμέρων του) και άλλοτε αφρωδώς (ως χολωμένος Ποσειδών) τα ύδατά του εις το βύθος της Μεσοβίτικης χαράδρας΄ και εκ του άλλου χριστιανικού ναού, του Αγίου Αθανασίου (εν πλήρει λησμοσύνη τελούντος, όσον ενθυμούμαι) εις τον ναόν άλλου αγίου, του Τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου, του εφίππου φονέως του δράκοντος, μίας εισέτι επιβιώσεως εις την νέαν θρησκείαν αλαλήτου παγανιστικής απροσώπου θεότητος : δαίμονος ; κενταύρου ; τέρατος ; Τύχη αγαθή έλαχεν εις τον Άγιον αυτόν να τιμάται από τους ευσεβείς Μεσοβίτας εν περικαλλεί ιερώ θυσιαστηρίω, κειμένω εις το μέσον φυμάτων, απεικονιζόντων άπασαν την Πινδαίαν χλωρίδα, τιμής είνεκεν της Ηπειρωτικής πατρίδος και μητρίδος προς τον Άγιον, δείγμα υψίστης ευλαβείας από τα Μεσοβίτικα τέκνα της ξένης, ευτυχήσαντα, μακροημερεύσαντα και επιστρέψαντα εις την αμέτρου θαλπωρής μητρίδα πόλιν, ίνα εκμετρήσουν το ζην ακουμβώντα την κεφαλήν των εις τον τροφαίον κόρφον της, ώσπερ οι νήπιοι εις τον μητρικόν τοιούτον. Τέσσαρες Άγιοι, από Βορρά, Νότον, Ανατολήν και Δύσιν, περικυκλούν το Μέσοβον και ίστανται δι' αγρύπνων οφθαλμών, φύλακες προστάται των εν αυτώ οικούντων΄ εις την φύλαξιν αυτών παραδίδουσιν τους ιδικούς των, ευγνωμόνως, οι αναχωρούντες διά την ξένην επί μακρόν Μεσοβίται και, υπό την φύλαξιν αυτών, τους επαναντικρύζουν, ότε επανακάμπτουν, παλιννοστούντες. 

Υπακούοντες δεσμίως οι Μεσοβίται εις την τοπικήν ονοματογονίαν, (θεμελιωδώς διαφέρουσαν εκείνης των αχρώμων αστικών κέντρων), καλούν τα θήλεα Βούσιω, Πανούργιω, Τίγκω, Τίκω, Ρίκω, Λένω και τους άρρενας παίδας Ίκα, Ντούλα, Ντάφο, Γιάκη, Γκόγκο. Κραταιά ένδειξις ενός ολοκλήρου κόσμου, ελάχιστον αναπτύξαντος  – εις παρελθόντας καιρούς – «συγκρητισμόν» προς άλλους γηγενείς, ομοπατρίους και ομόρους πληθυσμούς.

Οι νεκροί, εντός του ανοικτού φερέτρου των, προ της ταφής των, ευσεβώς περιφέρονται από τους πενθούντας συγγενείς και ομοχωρίους των εις τας οδούς και τας ρύμας της λατρευτής των κώμης, ένθα ηνάλωσαν την επίγειον ζωήν των, έσχατον ενθύμιον βίου αμετακλήτως παρελθόντος.

Οι ζώντες νυμφεύονται και υπανδρεύονται, υπείκοντες ασμένως εις πατρώα έθιμα και απαρασαλεύτους επί αιώνας κανόνας, οι οποίοι συλλήβδην ρυθμίζουν σιδηρώς την οικείαν τελεστίαν, διαρκούσαν επί συναπτήν εβδομάδα : από της κατασκευής των γαμηλίων εδεσμάτων, έως την χορικήν κομπανίαν, μετά πνευστών, εγχόρδων και κρουστών μουσικών λαϊκών οργάνων, ης τη συνωδεία η νύμφη/κόρη εγκαταλείπει διά βίου την παρθενικήν παστάδα και την πατρομητρώαν αγκάλην, μεταβαίνουσα εις την συζυγικήν ευνήν, μετά την εναπόθεσιν επί των κεφαλών των νεονύμφων των γαμικών συμβόλων υπό του ιερουργήσαντος - Υψηλή Εντολή – την γαμικήν ένωσιν βροτών. Μία εισέτι, ζώσα εις την Πινδαίαν χώραν, επιβίωσις παγανιστικών εθών, αποσκοπούντων διά της μαγικοθρησκευτικής ιεροτελεστίας - ικνουμένης κατ' ανάδρομον φοράν άχρις της έω του Ανθρώπου, ως ελλόγου όντος - να εξασφαλίσουν την ευμένειαν των δαιμόνων, χθονίων, υποχθονίων και επουρανίων, διά το νεαρόν ζεύγος, ως μία πλέον οντότητα δι' ης εξασφαλίζεται η συνέχεια του Είδους, τη Θεία Εντολή της ΓήΜητρος. 

Ίδε το Μέτσοβον.

Μηνί Σεπτεμβρίω έτους βιβ΄, συνετέθη.

---

[1] Έλκει  την ονομασίαν του, κατά την επικρατεστέραν – φρονώ – εκδοχήν, κατά παραφθοράν του λατινικού «Α΄ midium» (=στη μέση) διότι κείται μεταξύ δύο μεγάλων ορεινών όγκων : εκείνου της Κατάρας, αφενός και του Περιστερίου, αφετέρου.

ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "Η αστική ευθύνη από τροχαία ατυχήματα. Ουσιαστικό και δικονομικό δίκαιο.(Νομολογία/Βιβλιογραφία-Νομικές Μελέτες)"

Από τον Εκδοτικό Οίκο "Εκδόσεις Σάκκουλα" (οδός Ιπποκράτους αριθ. 23, ΑΘΗΝΑ - 10679) πρόκειται συντομότατα να εκδοθεί το νέο βιβλίο μου, με τίτλο "Η αστική ευθύνη από τροχαία ατυχήματα. Ουσιαστικό και δικονομικό δίκαιο.(Νομολογία/Βιβλιογραφία-Νομικές Μελέτες)".

Το βιβλίο μου αυτό, (περίπου 1.000 σελίδων), περιέχει θεματικά κατεταγμένη, τη νομολογία των δικαστηρίων μας όλων των βαθμών δικαιοδοσίας στο ανωτέρω γνωστικό αντικείμενο, καθώς και τη συναφή βιβλιογραφία (γενική και ειδική), που δημοσιεύθηκε σε όλα τα εκδιδόμενα στην Ελλάδα νομικά περιοδικά, κατά την ενδεκαετία 1990-2010. 

Η ύλη του πονήματος καλύπτει το ουσιαστικό και δικονομικό δίκαιο, συνοδεύεται δε από κατατοπιστικότατο ευρετήριο, καθώς και από νομικές μελέτες του υποφαινομένου, στο εν λόγω αντικείμενο.